ساعت شهیدی را بر می دارم سکوت مطلق پر رمز و راز تاریخ در آن سالهاست که خوابیده است . عقربه های طلایی ساعت در آخرین زمان جدا شدن از شهید ، سکوت کرده اند و در فرصتی نشسته اند آیا در زمانی دوباره ، به گرمی رگهای زنده ای ، دُور و گردش را دوباره از سر خواهند گرفت ؛ باز گویند آنچه در گردش خود دریافته را .

تا به دست گرمم ، آن را می گیرم ؛ ثانیه شمار ، بی درنگ از خواب چندین ساله بیدار می شود و حرکت می کند عادت قدیم خود را ؛ شروع می کند ؛ از سر می گیرد و صفحه میدان دوار زمان را می دود . هیجان دوباره بیدار شدنش را می فهمم ؛ می بینم شکسته شدن سکوت تاریخ را با حرکت ثانیه شمار ساعت شهیدی .

می خواهم سکوت چندین ساله اش را بشکنم بیشتر از این .

ترسی شفاف ، درونم را فر می گیرد ؛ این ساعت به دست گرم مردی بوده که در اقتدار وطن ، بر خاک ، در خون خود غلطیده و افتاده است و در این لحظه به دست من غافل ، به طواف اعداد دور صفحه ساعت می چرخد تا بفهماند زندگی امروزم را در کشته شدن مردانی از تبار شجاعان وطن .

تا بفهماند زندگی چیست ؛ جز واژه ای زندگی بخش برای همدیگر . همدیگر را در دور زمان یاری رسانیم و بر پله های ملاقات خدا ، پا بر ابتدای تسلسل و فنا شدن ..

یاعلی