بنام خدای زیباپسند
!
؟
چگونه بنویسم!!!
.
«بسم رب الشهداء و الصدیقین»
شوکّ. ایست!
حرکت . . . تا توقف ممنوع!
ممنوعیّت به سالهای تعریف شده در زمان!
«یارب»
حیرت و شوکّی دیگر. ایست!
این بار توقف ممنوع در شعله های سوزناک اندیشه!
از دیروز تا امروز؛
از شهید تا معلول؛
از حسین تا عباس (علیهم السلام)؛
بصیرت و حکمی دیگر.
از من تا بنده،
از بنده گی تا بندگی،
از ایثار جان تا ایثار عمر!
ایثار وجود یا ایثار هویّت؟
بودن تا بایدها راهی است به وسعت فرسنگهای فرسودگی عمر
عمر، شماره شده برای رفتن.
از دیروز تا امروز
فلسفه ی بودن چه بود، تا بدینجا گسستن ها سبب شد؛ رسیدنها محال است.
از عشق تا عشق؛
سخنی بسیار است.
از ثارالله حسین تا ثارالله عباس!
؟
از سکوت تا سکوتی غریب به وسعت دریای سخن
از سخن درد تا سخن زیستن
ماجرا چه بود؟
از 66 تا 87؟
و و و و و و
بنام مهربانترین مهربانان
زمزمه یافتن خویش، از خود وجود تا خویشتن.
یک روز فاصله است بین میلاد حسین تا میلاد عباس (علیهم السلام)،
چقدر زندگی کردی؟ پاسخ همان «یک روز».
یک روز به وسعت قدمهای یکساله ی سیمرغ با بلوغ پرهای زیبا گشوده اش!
سی سالِ منجمد شده بین این فاصله!
بیست سال منبسط شده بین لحظه های عمر
تنها؛
تنها با خدا.
رهگذران بسیار بودند؛
آمدند و گذشتند. نه! ما گذشتیم از خیل مشتاقان صورت.
سیرت یافته ها نیز قابی گرفتند بر دیوار ساحل
تنها یک نفر ماند: ثارالله حسین
مبارز و میدان عشق
ثارالله عباس هم بر ساحل قابی شد و آرام غلطید در قعر دریای زمان!
ماجرا هیچ نبود مگر خواب نوشین بامداد رحیل!
در وسعت پاهای زیبای زمین!
الحمدالله.
از سرمشق «بنام خدا» تا بصیرت «بنام خدای مهربان»
از جهل تا قدمهای آغازین بصیرت!
و باز ابتدای رفتن تا . . .
«بنام خدای مهربان»
خدای شکرت
3/4/1391 (سوم شعبان)
