بنام خدایی مهربان
باز وقتی به سر خط می رسی که باید به ابتدای مسیر دیگر بیاندیشی؛ کار می شود دوباره نگری به مسیر آمده.
تمام شد ولی باز سطر جدیدی روبروست تا تو را به رشدی دیگر به حرکت وادارد. بر این اندیشه ام که آیا باز مسیر قدمهایم بر این خط ممتد از کودکی تا اینک گره خواهد خورد یا نه!؟. . . شاید تا نفس دیگر و سطر دیگر نه.
الحمدالله.
