بنام خدای مهربان
سکوت زیبایی مرا در خود فرا گرفته است و می خواهم تامل نمایم به آنچه که باید بیاندیشم , گر چه مرا توان سنجیدن تاریکی و مقیاس روشنی برای درک شهود نیست! باز حرکت، خود فرصت اندیشیدن است و جای شکر .
با خود می اندیشم به چرایی و چگونگی معما .
: !!!
در شفافیت اندیشه های گرد گرفته، چگونه می توان شب را از روز تشخیص داد؟
خدای من!
سکوت
هیچ باورها نخواهند گفت چرا پا در رکاب چرخ دیگران نهادیم و چرخش انسانیت را کُند کردیم از رفتن و چرخیدن!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
